Współczesna ambona (1919)

Z OKAZJI ŚLUBU

Stajecie przed conssesusem, aby zawrzeć sakramentalne commercium matrymonialne. Nie jest mi dane wiedzieć, jakie macie effigies, wyobrażenie swojego przyszłego życia, aczkolwiek pozwólcie mi udzielić wam consultacji.

Dzieci, musicie nauczyć się współżyć. Mówiąc współżyć mam na cogicie bardzo szerokie znaczenie tegoż verbum. Miłość jest jak onager, dziki osioł. Wypływacie na prawdziwy occeanus waszego vitae. Współżycie polega na pogodzeniu ze sobą waszych płaszczyzn spritistycznych, czego z całego cordisu waż życzę.

Nie pozwólcie, by wasza amoris była jak reptile, jak to co się czołga, pełaza. Uczucie musi wzrastać jak rumex acetosa. I choć zdarzy się wam wiele ruin, moje dzieci, z każdym upadkiem posiądziecie sepientię i będziecie bardziej sapiens, aniżeli homo sapiens sapiens.

Po ceremoniale wolno wam będzie pójść w tango lub, jak to teraz mówi młodzież, dotykać się. Pamiętajcie, iże templum jesteście. Nie dajcie cielesności zepchnąć się w suscipio. Rozkładając słowo suscipio - przyjemność na partis otrzymamy sus, brzmiące prawie jak sub, które tworzy coś fałszywego, zastępczego, na przykład basen subartezyjski, który jest tylko namiastką basenu artezyjskiego, a także cipio, co dobitnie wyjaśnia błędność ścieżki prowadzącej do przyjemności. Jesteście templum i nie pozwalajcie w waszym życiu na profanum.

Z całego serca, prostituutnie wam życzę fructisowego związku oraz spełnienia przy wychowywaniu propagów.